Deko pracy
Deko pracy a reszta, byle jakoś tam
przetrwać,
potem świetnie udaje zmęczenie.
Niech pomyślą, że także popracował,
a jakże,
to wystarczy, a oni jelenie.
Tu oszuka, tam zwędzi, tylko głupi się
męczy,
w duchu myśli, że mądry i cwany.
Kombinuje codziennie i w swym móżdżku
niezmiennie
ludzi pracy, tak szczerze, ma za nic.
Kiedyś skończy się hossa, czasem życie da
kosza,
dokąd pójdziesz, zastanów się nad tym
kto cię w biedzie wspomoże, pomyśl zanim
utoniesz,
potem życie wymierzy ci baty.
Komentarze (26)
Pasożytnictwo
Jurek
Brutalny wstrząs, może być jedynym sposobem kuracji,
dla siebie samych bywamy ślepcami.
Wartościowa refleksja, napisana dobrym wierszem.
Niestety, mimo przemian, jest jeszcze wielu obiboków,
którzy uważają, że im "się należy" bez względu na
jakość pracy. Ot, w niektórych nadal pokutują relikty
słusznie minionego ustroju...
Pozdrawiam Magdo:)
Wiersz refleksyjny...a mnie się zaśpiewał
radośnie...co to słońce robi z człowiekiem...
Ciekawy wiersz skłania do zadumy.
Cwaniaczków nie lubię. Ale z drugiej strony...
Jest takie porzekadło "Jaka praca taka płaca". W
naszej rzeczywistości przestało niestety być aktualne.
Bowiem niewiem jak byś harował i tak dostajesz grosze.
Ja mówię, więc
"Oni udają, że mi płacą, a ja udaję, że pracuję" i
piszę w pracy wiersze.
Pozdrawiam. (+)
Cwaniaczków nie lubię. Ale z drugiej strony...
Jest takie porzekadło "Jaka praca taka płaca". W
naszej rzeczywistości przestało niestety być aktualne.
Bowiem niewiem jak byś harował i tak dostajesz grosze.
Ja mówię, więc
"Oni udają, że mi płacą, a ja udaję, że pracuję" i
piszę w pracy wiersze.
Pozdrawiam. (+)
No i tak to jest - emerytura tuż, tuż, ale jeszcze nie
w kieszeni - nikt obcy na nią nie zapracuje, a baty
nie ominą...pozdrawiam
emerytury to jeszcze trzeba dożyć:)
i zostaniesz bez emerytury..
pozdrawiam :)
czy się stoi czy się leży... kiedyś takie hasło było,
na szczęście teraz wiele się zmieniło
mimo trudu, niewiele dochodu, ale ci w Twoim wierszu
też nadal funkcjonują
wierszyk czyta się dobrze