W samotny wieczór

Niespodziewanie na papier sypią się litery.
Tak dawno zwiędłych liści – w głowie mojej zamieć –
Tych zapomnianych, wybucha nagle pamięć.
Już zapisanych mam ich kartek cztery.

Odpływam w przeszłość, lecz wcale nie rozumiem,
Tego powrotu zakurzonych wzruszeń,
Dlaczego starą emocją tak się krztuszę,
Nieważnych dziś już dni.

Z jakiej przyczyny tylko tą szarugę
Mam przed oczyma? Dlaczego ona do mnie gna,
Jak do zbitego, skopanego psa,
Przed którym zatrzaśnięto drzwi.

Szczęściem to chwila drąży tylko duszę,
Wczorajszym parzy, w niej się tli.

Marek Thomanek

autor

Manekmaje

Napisany: 2023-01-15 Dodano: 2023-01-15 21:19:30

Ten wiersz przeczytano 398 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie