Dialog z samą sobą (upór)
To nie było tak, jak tego chciałaś.
Wciąż pamiętasz, bo za bardzo się
starałaś.
Nie mogłaś odejść.
Więc nie zapomniałaś.
Nie padają twoje kolorowe deszcze,
choć próbujesz, to nie stać cię na nic
więcej..
Może jednak odejdziesz?
Zostaw wszystko z tyłu,
zniknie ślad.
Nie oglądaj się,
ten płomyk zgasł..
Ale w sumie było pięknie, tak jak
chciałam..
Wiem, pamiętam, tak, bardzo się
starałam.
Nie mogłam odejść
i nie zapomniałam.
Nie spadły moje deszcze,
nie stać mnie już na więcej...
Nie wiem, czy odejdę!
Ani czy zniknie ślad.
Muszę się znów obejrzeć..
Choć wiem, że płomyk zgasł.
Komentarze (1)
Bardzo ciekawy wiersz naprawdę! Ciekawa również forma.
Pozdrawiam:)