Dla N
Kładę Ci kwiaty
na usta i oczy,
te mroczne, zimne, z daleka
i mowię do Ciebie szeptem
dziecięcym wierszem,
Ty słuchasz.
Już słyszę Twój głos,
co mgły na polu rozgania
i wianki na ciemnej rzece kołysze.
Odwracam się i ci mówię:
No chodź!
A Ty milkniesz i nikniesz.
Ciemność sie rozkłada
w dłoni tylko popiół,
a ja,
błąkam się po strunach żalu
i wspominam ciszę.
Komentarze (3)
Wymowne to wspominanie ciszy.. Peelowi nie dane jest
zaznać spokoju..
Jak tu nie ryczeć nad takim wierszem, no jak? No to
się poryczałam i cieplutko
pozdrawiam!
Piękny i smutny,pozdrawiam.