Dla matki

A jutro, gdy wstanę rano

na łąkę pobiegnę boso.

Tam gdzie pachnące siano

skropione srebrzystą rosą.



Narwę polnych stokrotek

chabrów wiotkich, łubinu.

Powojem to oplotę

i zwiewną pajęczyną



Maki wetknę czerwone

i fioletowe dzwonki.

Traw gałązki zielone

nasycę wonią łąki.



Potem w mały słoiczek

złapię słowicze trele

i dodam do mych życzeń,

by ci było weselej.



I z nieba błękitnego

zrobię ci piękny szal.

Jeszcze dodam do tego

mą tęsknotę i żal.



I to wszystko, tak rano

złożę na twą mogiłę.

Powiem „Wybacz mi mamo,

że się znowu spóźniłem”

autor

staryhotel

Napisany: 2011-09-27 Dodano: 2014-09-27 08:20:33

Ten wiersz przeczytano 1146 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie