Dla Życia

Zaprzedał duszę Diabłu,
Nie znał konsekwencji.
Nie wiedział, że spodziewać
mógł się tylko śmierci

Z nikim się nie liczył
Czuł się panem świata
Nawet nie zauważył
Kiedy zabił swego brata

Nie czuł się temu winny,
bo skrupułów nie posiadał
bo w tym jednym momencie
władze nad nim miał Szatan.

Zaczął przed tym uciekać
Rozpoczął swą ucieczkę
I z każdym następnym dniem
Podwyższał poprzeczkę

Nie mógł przestać
Nie znał opamiętania
W jego mniemaniu
Był nie do zatrzymania

Jednak dnia pewnego
Jak każda taka historia
Wszystko się skończyło
Skończyła się jego gloria

Przyszło mu oddać duszę
Samemu Panu Piekieł
Bez niego żyjącego
Na Ziemi było lepiej

Cierpi teraz wieczne katusze
W ogniu piekielnym się grzeje
Jakby go to nie obchodziło
Z jego serca wciąż chłód wieje

I jak tu wierzyć w człowieka
I jak tu się nie dołować
Po co ratować ludzkie życie
Skoro nie potrafimy go szanować?

autor

Przemęczony życiem

Dodano: 2007-02-18 09:04:06

Ten wiersz przeczytano 808 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie