Dni których nie było

Zabiorę cię właśnie tam gdzie słońce dla nas wschodzi,
Zabiorę twoje oczy, dłonie, usta dalej niż wspomnienie się rodzi,
Dalej niż chwile złe, dalej poza zasięg świtów szarych,
Poza czas, deszcz, wiatru chłód i wszystkie zaspy nudnych dni,
Tylko mnie przytul nie pytaj o nic teraz, jutro, wczoraj nigdy,
Ani o spojrzenia w tłumie na ulicy ani wspomnienia w ciszy,
Nie bądź jak ten liść targany roku porami zawsze zielony młody,
Niech uśmiech łagodny, ciepły będzie szczery jak cień, co dnia,
A nocą gwiazdy te, które spadły z twojego nieba niech znów zaświecą,
Niech zapłonie, choć mała iskra pragnienia przed laty wyśnionego,
O tym idealnym, ślicznym, jedynym na zawsze,
Niech tak będzie kołysze utuli do snu do życia do miłości,
I znów patrzę przez noc długą ciemną jak rzeka mokra,
Znów wypatruje oczu z iskrą szczerą jak latarni promień w głębie serca,
Raz ostatni zabiorę samotność w rejs po atlantyku twego ciała,
Rubinem, atłasem ust dotyku, welonem tajemniczości dla mnie bądź,
Teraz bądź zanim jeszcze byłaś, zanim będzie szkoda, zanim będzie jutro,
Teraz już śpij przy mnie śnij kochaj jak ostatni raz,
Jakby jutro skończyć miał się świat …

autor

Szczensciarz

Napisany: 2007-09-19 Dodano: 2007-09-19 21:21:45

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie