Skrzydła połamane

Niech załopocą znów niech uniosą
Powietrze rozwieją naokoło całą marność
Znów będzie jak kiedyś było
Choć te skrzydła połamane
Nadziei i wiary mają trochę za mało
By wzbić się do marzeń wysoko schowanych
Dawno zakurzonych nie, odwiedzanych wcale
Podobno one są potrzebne powiedział ktoś
Podobno pomagają, że niby wiesz, czego chcieć
A czego tu chcieć, czego więcej
Przecież nie ma nic, czego już nie było
Nawet sny jak z lustra w szafie poukładane
Dni wyblakłe rano w nadziei płukane
I tylko tego wiatru brak, co porwie
Uniesie włosy potarga wystrzępi dusze odmłodzi
Więc niech wieje niech w końcu powieje
Tornado wichura cyklon niech w końcu targa
Dusze ciało serce pragnienie niech wystrzępi do dna
I więcej już tylko błękit na białej plaży
Potrzebny będzie do szczęścia

autor

Szczensciarz

Napisany: 2007-09-20 Dodano: 2007-09-20 20:56:42

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie