Do człowieka w człowieku

Nie skomplikuję tego, co i tak od ładu odbiega
zamazując przy tym obraz, kondycję człowieka.

Dziś łatwo się pogubić, gdy zewsząd hedonizm
każe przed namysłem, refleksją się bronić.

Jednowymiarowość – epoka dostatku!
I dobrowolnie pchamy te śmieci
do statku.

Zbieraczu wrażeń, przystań na chwilę –
ile osób bezmyślnie zraniłeś?

A szczęście gdzie indziej, w sercu schowane
czeka na tego, który nie chce go znaleźć.

autor

MarcinKozak

Napisany: 2014-06-21 Dodano: 2015-06-21 17:30:54

Ten wiersz przeczytano 1169 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie