katowicki szok

ku czci ofiarom katowickiej tragedi

„Katowicki Szok”


Szli tam z nadzieja, że piękno zobaczą,
Nie myśląc o smutku, w tej cudownej chwili.
Nie wiedząc ze śmierć czeka, a oczy ich zapłaczą.
Dach zabierze im serca i ciepłe uczucia.

W środku było słychać gołębi gruchanie.
Dookoła ludzie, gdzieś ptasie tradycje.
Nikt nie podejrzewał, co się zaraz stanie.
Ucichnął dźwięk, oddechu zabrakło.
I serc tysiące zamknęło się na wieki.

Pomocą służyli, ludzie, ratownicy.
Lecz oni już wędrowali.
Zimno, i krzyki, drętwe uczucia.
Łzy w oczach bliskich i sznur karawanów.


Znów zmądrzeli ludzie po tej katastrofie.
Zmieniając ustawę w tej żałobnej chwili.
Czy nie szło wcześniej zapobiec temu?
Pytam was posłowie, radni, wojewody,
Gdzieżcie wtedy byli??


28 stycznia 2006
21:23

autor

zenek

Dodano: 2006-02-03 16:00:15

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie