Do dziadów
ten wiersz napisałem dzięki N. to ona mnie natchnęła do napisania tego
Niemal żeście legendarni,pospolici
dziadowie.
Kiedyś, kiedyś byliście liczni jak
mrowie.
Zawszeć wędrowaliście prawie że bez
przerwy.
Każdy przenocował was we wsi, za nowinki
nowe,
a wyście jak na zawołanie zawsze mieli je
gotowe.
Podróżom i przyśpiewką życie swe
oddaliście,
lecz to bieda i ubóstwo to sprawiły.
żeście się o chleb codzienny martwiły.
Byliście jakoby pielgrzymi,
wiecznie drogi do mekki szukający,
a nade swą dolą zawsze łkający.
Do bogactwa dążący,
ale panowie szlachta nie zezwolili
i wnet się na was obwiesili.
Teraz rozwinięta technika was wyzwoliła
i wolnymi ludźmi uczyniła.
Nie błądzicie już teraz biedni dziadowie
i nie ustepujecie kroku w społeczności
budowie.
B.Kleszcz
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.