Do nikąd

W tęsknocie zanużona
Gdzieś mieszanką uczuć zatopiona
Gdy jeśli nawet szansę dostaję
Ze stopami w cemencie zawsze się poddaję


W samotności dalej naprzód podążam
Klatce swej znów się całkiem pogrążam
Daleko mi wszelkim ideałom
Raczej nic nie znaczącym owadom...


Nie zamykam jednak kłódki mej na klucz
Zdrapuję powoli bólu skorupę i oprócz
Strachu myśli ogarniam skrzętnie
Tak wysoko jesteś lecz się nie ulęknę...

autor

sabinka1208

Napisany: 2006-08-03 Dodano: 2006-08-24 12:32:11

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie