Docencie!
Docencie
kiedy wiatr ukolysze zielone liscie
jak ptaki spiewaja
jak slonce muska Wasze twarze
nawet kiedy pada deszcz!
Docencie
szumiacy las
poranek kiedy wszystko budzi do zycia
noc, ktora daje cisze
gwiazdy rozswietlajace Nasze dusze!
Docencie
kazda chwile,
bo kiedys ten magiczny czar zycia
prysnie
a My zatesknimy...
Komentarze (1)
tak, trzeba doceniać to co się ma. Bardzo życiowy
wiersz.