docztaj da 100 i tańcz*

obracam w palcach zdarzenia dnia
cztery ściany okute chorobą rutyny
w śród nich uśmiechy dzieci
i moje nieco zagubione

uśmieszki poszły spać..
a ja padam po kolacji
nakarmiona nicością
na przekór cichym kłamstwom
szepczących do ucha...
zacznę głośno muzyki słuchać
i "tańcz głupa tańcz wielki bal sobie spraw.."
podskakuje... czy mnie widział ktoś?
lekki sprzeciw przytomności
rezygnuję z tańca i kucam nieporadnie
jakby to nie moje ciało, a nadal drżą mi ręce
zamknę oczy wspominam kolorowy slajd

złam ukradkiem pocałunek głodu
bo ostatnio nic(ość) jadłam

autor

N!KA

Napisany: 2008-07-07 Dodano: 2008-07-07 23:52:40

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie