Na drogę

Trafnie ... Wiersz oddaje refleksję nad zmianami i
wyborami życiowymi, sugerując, że choć nowe możliwości
się pojawiają, z czasem podejście do nich może być
mniej entuzjastyczne, a decyzje mogą być podejmowane z
mniejszym zapałem niż wcześniej.
(+)

To przykre, że ze szczęścia się wyrasta
Pozdrawiam ciepło :)

P.S Są jeszcze betonowe buty,
takie zakłada mordercza mafia,
a wiersz dobry, owszem, raz jeszcze to powiem.

Trafne podsumowanie drogi życia. Bardzo mi się podoba
ta refleksja w treści i w formie :)

Wspaniale ujęty temat i doskonała puenta. Serdecznie
pozdrawiam :)

Ciekawie prezdstawiona prawda - do samego końca za
mało nam szczęścia, miłosci, sukcesów - człowiek jest
na ogół nienasycony w swych pragnieniach, głodny
życia. A jednak żyjąc wiecznie też by nie osiagnął
tego, za czym goni, bo tylko nieuchwytne jest
najbardziej upragnione.
Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuje serdecznie:)

Wspaniały wiersz a puenta świetna.
Pozdrawiam serdecznie Nelko :)

Czytam chyba piąty raz. Tak zachwyca grą słów i
przenośniami. Bardzo podoba. Pozdrawiam Nel - ko :)

Słusznie. Ostatnie lakierki mają tekturową podeszwę.
Daleko w nich nie zajdziesz.

Super, z podobaniem :)

Przednia dewiza życiową. Rytmiczny, warto zapamiętać.
Duży plus.

jak zawsze krótko i bardzo na temat... z podobaniem
:-)

To prawda, co prawda lakierki nigdy nie były moimi
ulubionymi butami, nie lubię takich błysków.
Tak poza tym o naszym odchodzeniu, nie my decydujemy.
Pozdrawiam

Lakierki połyskują, przypominają,
i to nie my, ale nam włożą...,
refleksyjny wiersz,
pozdrawiam serdecznie:)