Dom dla zagubionych

Piszę list z obozu tęsknoty
Gdzie schemat przenika
Sterylne ściany
Ty to oglądałeś, byłeś dziś widzem
Nie czując jednak klimatu klatki

Twój czas tam spędzony
To krótka jest chwila
Zatrzymasj się, popatrz
Tu biała jest ściana
Pod którą się gubi
Następna dziecina

Bo ją tam zamknęli
BY odzwyczaić ją żyć
By poczuła się gorsza
Nie znacząćc już nic

Ten cmentarz, ten dom
To mali my
To krzyk serc naszych
Chory i mdły

Więc usiądź, chodź tutaj
I zostań mi bliskim
Przez chwilę udając
Że cię obchodzę
A ja namaluje
Ci wielki obraz
Oczyma co tak rzadko
Oglądają słońce

Wiersz dedykuje tym, którzy swoje życie musżą spędzać w odosobnieniu

autor

dieshuman

Dodano: 2005-07-22 17:38:46

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie