Dopóki...
Dopóki życia starczy Ci,
dopóki w piersi świszczy wiatr,
idź bracie w góry póki czas,
ze szczytów gór popatrz na świat...
Na domy, ludzi, na sprawy swe
co wyglądają maleńko tak...
Zobaczysz wtedy, że problemy twe
tyciutkie są jak trawy źdźbła...
autor
B.M.
Dodano: 2016-01-29 15:19:07
Ten wiersz przeczytano 766 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
ładny wiersz ale archaiczne zaimki dzierżawcze swe,
twe, które już dawno wyszły z użytku nie dodają uroku
pozdrawiam :)
Wiem, wiem te zaimki, ale przynajmniej zwracają
uwagę... ;) pozdrawiam i dzieki za cenne uwagi.
I dobry zamysł, tylko zaimki w oczy bolą;-(
Dzięki, dzięki za uwagi...:)
podoba się,msz wydłużyłabym zaimki:) pozdrawiam
...z wysoka wiele widać...tylko własny los coś zawsze
przysłania....pozdrawiam serdecznie
Akurat
Wielokropki uwielbiają prawie wszyscy początkujący
poeci:)
Są jak znak rozpoznawczy
Zofio, nie wiem czy potrafię z nich zrezygnować :(
uwielbiam te kropeczki ;) dzieki...
Wielokropki chyba zbędne, psują zapis.
Grunt, to dobra perspektywa:)
Pozdrawiam
No właśnie trzeba oderwać się od Ziemi i popatrzeć na
świat z perspektywy! ;)
W góry, albo jeszcze lepiej pod niebo albo w kosmos :)
Pozdrawiam :)
z perspektywy gwiazd ...maleńki jest nasz światek.
konkretnie z chmur nie widać w portkach
dziur...Pozytywnie we wsze strony. :) Pozdrawiam
do poki oni sa nie jestesmi bezpieczni