Dopóki tli się

Pragnąć do bólu aż, w zachwycie,
marzyć, pod niebo wzlecieć duszą,
pożądać rzeczy, które kuszą,
to jest zwyczajne ludzkie życie.

Dążyć, niepewnym będąc celu,
błądzić w wyborów plątaninie
i brać, co w ręce się nawinie,
bo chętnych zawsze jest zbyt wielu.

Przemienić łzy rozczarowania
w autoironii uśmiech krzywy,
zachować w sercu ten prawdziwy,
by gotów był do rozdawania.

Kroplą miłości pracowicie
wypełniać serca formę próżną.
Wierzyć, że nie jest już za późno...
dopóki wciąż w nas tli się życie.

autor

sosna

Napisany: 2024-03-31 Dodano: 2024-03-31 16:44:22

Ten wiersz przeczytano 351 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie