Dorosłość

I Podążam porwana przez tłum ludzi bez rąk,
I rozrywam się,szarpię dla tych ust czerwonych.

Kiedy jeszcze z rzeczy wyrastałam,
kiedy sen był przykryty delikatną pierzynką.
Oczy białego koloru widziałam,
a naiwne słowa zawsze były łatwizną.

I nadchodzisz Ty, której tak się boję,
a zarazem jak Ewa pragnę ugryść owoc wiedzy.
Zadziwiona przez te wrota ciężkie powoli przechodzę.
Bo choć trudniejszy ten świat nowy przeze mnie został stworzony.

Jak sto sępów na skrzyżowaniu dróg mnie otoczyli.
Oni doznali już obrazu, który z nominowanych papierków połączyli.
Ale ja chcę płynąć wciąż z Tobą na łodzi miłości.
Tylko trzymaj mą dłoń by ten Zły nie porwał mnie w nienawiści.

I Podążam porwana przez tłum ludzi bez rąk,
I rozrywam się,szarpie dla tych ust czerwonych.

autor

sabinka1208

Napisany: 2008-02-23 Dodano: 2008-02-23 09:51:07

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie