DRESZCZ

wilgoć szła i drżała od stóp wędrowała
do łydek w zagłębieniu wrażliwość dojrzała
obejmując biodra
wtuliła usta w kibić
z dreszczem zimnym na szczytach
krągłych z zapachem jabłek
a napięte ciało jak łuk pokusy
strzały przygarnia i sieją zapach
w roztańczonych włosach
biegnie snując ósemki
lokuje na szyi odchyla głowę
i wznosi skrzydła roztrzepotane
zbliża odległość
wstrząsem rozdygotana
zsuwa gorączkę
w błogą ciekłość
/UŁ/



Odpowiedź na zapytania czytelników

Miłość jest subtelną sztuką życia,nie przypadkowym pyłem bo, łzą płynie i dotykiem w wielu sferach, bo to burza naszej wewnętrznej wody.
Wrześniowa:) brawo! Czasy takie muszą być,bo żeby trwało teraz, musi przyjść kiedyś-
logiczne.Wiersz jest miłością, bo to co zabrzmiało,za każdym razem widzisz w oczach uczucia.
Czy wiesz, jak one patrzą?Wtedy się to dzieje i obraz ,który wszyscy dobrze odczuli też,jednak ten dreszcz nie jest słodkim połączeniem faktycznym,ale niewyczerpanym pragnieniem pięknego życia,które już uzewnętrznia się na stałe,jak impuls na mapie pamięci uczucia- stąd kwalifikacja. Dziękuję bardzo za komentarze i pozdrawiam WSZYSTKICH:)
25.01.2010 ula2ula

napisany Łódź,18.08.2008 ula2ula http://www.youtube.com/watch?v=cjsbQtrDvvQ

autor

ula2ula

Dodano: 2010-01-22 01:44:31

Ten wiersz przeczytano 1473 razy

Oddanych głosów: 51

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie