Droga przez Syberię

Każda taka sama niecodzienna obłąkana
Podobno inna piękniejsza może mądrzejsza
Każda bukiety szczerych uśmiechów gdzieś za horyzontem chowa
Gdzieś daleko dalej niż skwery z alej róż kolących
Pył sekundy każdej tej nowej w miejscu stojącej
do urny skrzętnie zbierany by wspomnienia z łez wysuszyć
by trupie złotówki oczy jej na wieki blizny zagoiły
Bo przecież tęcza po deszczu czeka,
z garnkiem złotym słowa pełnego prostego niebanalnego
Ech wiosna ej że ty zmysłowa ta prawdziwa nie kalendarzowa
Daj rękę i choć przez łany dni zielonych, przez monsuny łez szalejących
Przed siebie dzień za dniem nic mnie nie przestraszy
Tylko dłoni mojej nigdy nie puszczaj …………..

autor

Szczensciarz

Napisany: 2007-04-08 Dodano: 2007-04-06 19:22:37

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie