Drugi pokój

Zaczynając od środka płacz w zaklętych ścianach
Wychwytując pojedyncze słowa uciśnione w pieśni
Słuch nie zawodzi - dźwięk oszustwa
Rozbrzmiewający iluzją szczęścia w fantomowych marzeniach
Zdradliwy symbol naszego zniewolenia

Gdy wśród raniacych piasków pustyni
Przychodzi nam żyć, modląc się
Do wszystkich aniołów, by nikt nie odpowiedział
Na pukanie do sąsiedniego pokoju
Aniołowie strzegą przed piekłem towarzystwa
Gdy dwa te same bieguny spotkają się

W drodze do upragnionych różnic
Tak dawno zatartych
Dumnym może być ten
Kto przez chwile poczuł obojętność
Wbrew sobie siląc się na spokój
Gdy w pokoju obok ktoś coś komuś odbierał

Przekleństwo istnienia spada na tego
Którego imię pozna bezłzawa wewnętrzna harmonia

Ale wtedy nikt nie zwraca na to uwagi

Przyjaciołom. Tym prawdziwym.

autor

blekott

Dodano: 2005-07-27 12:05:27

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie