W drugim człowieku
Jak dobrze byłoby Boże
zaprosić Ciebie do domu
w nim ucztę Tobie wystawię
jak wcześniej dotąd nikomu
Pamiętaj przybądź wieczorem
stół będzie bardzo obfity
siądziemy przy nim wygodnie
i obiad będzie sowity
Przyjdę do Ciebie na pewno
i nie odmówię gościny
w problemie jednak tkwi sedno
bo nie wybieram godziny
Słońce już zaszło czerwienią
i dzień się miał ku końcowi
za drzwiami zrobiło się gwarno
żebracy przybyli znów nowi
Wynoście się z mego podwórka
bo takich mi tutaj nie trzeba
tu ze mną jest moja córka
od rana nie jadła chleba
Zawiodłeś mnie bardzo mój Panie
jak mogłeś dla mnie być taki
to próżne na Ciebie czekanie
dało się przecież we znaki
Przyszedłem w drugim człowieku
lecz ty mnie przyjąć nie chciałeś
i głodnym ludziom za drzwiami
czy chociaż kromkę podałeś
joanna 53
Komentarze (13)
Bardzo wymowny wiersz. Człowiek nadal nie potrafi
pojąć że Bóg mieszka w drugim człowieku i najczęściej
w chorym, ubogim i bezdomnym.
Każdy chetnie przyjmie w goscinę bogacza celebrytę
lecz biedakiem wciąż gardzi.
Bóg widzi i po śmierci nam to ukaże...
Pozdrawiam serdecznie :)
bardzo wymowna puenta,
pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo wymownie, z istotnym wydźwiękiem religijnym i
moralnym.
Podoba się:)
Pozdrawiam :)
Za Anną.
Pozdrawiam
Tak, dobra puenta. A w tym roku nawet wigilii dla
biednych nie będzie, każdy się boi covida.
Pozdrawiam
Czyli każdemu trzeba umieć okazać serce...
Pozdrawiam serdecznie :)
bardzo dobra przypowieść
Przy świątecznym stole zawsze stoi dodatkowy talerz na
wypadek wizyty strudzonego wędrowca i chociaż w
łachmanach może się okazać, że jest tym na którego
czekamy całe życie...Nie należy odwracać się od
potrzebujących bez względu na to kim jest i jak
wygląda...
Pozdrawiam :)
przyjemność jest w dawaniu :)serdeczności:)
Piękny wiersz ... przecież w każdym człowieku mieszka
Bóg... to prawda wielu z nas nie zna Jego dróg... a
przecie każda droga prowadzi do Boga ... bo On jest w
nas ...i ta kromka chleba podana ma piękny smak ...
Myślę że dobrze jest dawać ponieważ to większą radość
przynosi niż branie...pozdrawiam serdecznie.
Wierzę, że dobro czynione wraca do nas. Największą
radość mi sprawia, jak widzę w oczach obdarowanego
szczęście. Bardzo mądry wiersz. Udanego dnia z pogodą
ducha:)