Drzwi

Dla Doris...która wspierała mnie w ciężkich chwilach...

Zamykam drzwi życia
Siedzę sama
Wokół ciemno
Nie wiedzę już tego światła, które napawało mnie nadzieją.
Czuję pustkę.
Delikatnie dotykam wargami ust śmierci.
Czuję jej smak.
Jest blisko - coraz bliżej.
Obejmuje mnie - tracę świadomość
Widze mrok
Widzę ciemność
Idę za nim. Nie mogę a może nie chcę się zatrzymać.
Jestem czarną damą.
Bez uczuć z mrocznym i zimnym spojrzeniem.

autor

Patka_Sharon

Dodano: 2005-07-12 18:01:44

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie