Dusza
Kwitnąca wiedza mej osobowości,
jest na dnie mej świadomości.
Odludny zakątek mej duszy,
osłabiony łamami
literackiej katuszy.
Cześć mej pamięci
ku pamięci,
pamięci ku
Panie co z nas zostanie.
Czy ten okruch niewiedzy,
Czy może szum ulotnych skrzydeł wiedzy
A może nagrobek
A może nic.
Co potomnym damy
jaką nić.
Nie masz serca,
nie masz dwa,
czy pamięć nam coś da.
Dla ukochanego już nieobecnego dziadunia Władysława Skarbek od wnuczki
Komentarze (1)
O, bardzo przyjemny. świetnie napisany, innowacyjnie.
Inaczej niż reszta bazgrołków na Beju obecnie. Dzięki
Ci za to :))