Dusza bez mózgu

Dla i o moim znajomym..

Żyje miasto tępych drani,
Jeden człowiek, bo nie małpa,
Myśli i nikogo nie rani,
Garbaty Anioł szkaradny..

Patrzy z okna na ludzi,
Niczego nie szuka i nie potrzebuje,
Niechęć i odrazę budzi,
Wyrwany kawałek serca ma i duszy..

Z arystokracji się wywodzi,
Tak pięknie pieprzy głupoty,
O nic mu nie chodzi,
Niczego nie pragnie, nie łaknie..

Nawet nad własną bezradnością,
Nie potrafi płakać,
Poudawać idiotę z radością,
Gdy odejdziesz, zamienia się w roślinę..

Jak każdy ma marzenia,
On wie że chce niemożliwego,
Anioł dąży do samo zniszczenia,
Smutek ogarnia jego życie..

Rozdarty na cztery strony,
Chce być dobry,
Przemyka niespostrzeżony,
Umiera i rodzi się na nowo..

Książki stoją i myślą na półkach,
Walka ze stwórcą degeneruje,
Stupor widać w jego krokach,
Świat go wyrzygał, dusi się powietrzem..

On się nie przejmuje,
Myśli odpędzając wszystkie,
Poprostu wegetuje,
Nie pomoże mu już nikt.

Rest In Peace za życia.

autor

Posejdon_666

Napisany: 2006-06-03 Dodano: 2006-06-04 19:44:40

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie