Homo oeconomicus
Dedykuje wiersz, fanom myśli w zastrzykach..
Ten świat,
pełen wad,
Zgiełk i huk,
Brud,
Porzuć ciało,
Otwórz oczy,
Nic nie dało ?
Weź więcej,
otwórz umysł,
Porzuć ciało,
Ile jeszcze ?
To za mało,
Porzuć myśli,
Porzuc ciało,
Otwórz mózg,
Nie będzie bolało,
Zamknij oczy,
Słuchaj,
Zobacz,
Odpłyń,
To jest piękne,
Lecz uważaj,
Zło juz idzie,
Po Ciebie kroczy !
Było warto,
Cierp na krzyżu,
Za jabłko poznania,
Wyłącz ból,
Spójrz na siebie,
"Jesteś gnój.."
Złe głosy,
Oplątany,
W szarości włosy,
Leżysz w kałuzy,
Pada,
Wieje,
Zimno..
Zabij wszystko,
Sam tez zgiń,
Warto,
Widzieć więcej.
Udało się,
Skłamałeś,
Oszukałeś nędzne ciało,
Pieką żyły,
Wyjdź do słońca,
Krocz po stopniach,
Kolejny dzień,
Kolejne dno,
Bełkot umierającego świata,
Szarość rzeczywistości,
Po co żyć,
Oglądać,
Czuć ten swąd,
Widzieć Syf ?
Odleć,
Choćby w nicość,
Warto tylko,
Żyć dla tych chwil.
Raj w proszku,
Utracony,
Zamknięty.
Zniweczony,
Boski plan.
Śmierć nie jest zła,
Raczej chwila bez dobra,
Wycięcza duszę,
Ciało,
Myśli suszy.
Nie ma już nic na świecie..
Tylko Ty..
Warto czy nie warto oto jest pytanie :-/
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.