Duszo

Ciało nas ogranicza i to skutecznie...

Pozdrawiam Valanthil, fajnie że mnie odwiedziłeś.

Chyba jednak nie.

Mily, autokorekta mi wpadła, sorki.

Miły gratuluję, pozdrawiam ciepło :)

Ciekawie.
Mi łatwiej dogadać się z "duszą" niż ciałem.
Ciało lubi ulegać pokusom, a te się lubią odkładać ;)
Pozdrawiam :)

JoViSkA, :)

:)) Zbieraj to ciepło, żebyś mogła się nim dzielić z
innymi :))

Wena, konstruktywny komentarz. Pozdrawiam serdecznie,
z ciała które jest ciężkie.
JoViSkA zawsze to ciepło lubię od ciebie sobie
zabierać. Pozdrawiam serdecznie.
Kazimierzu odwzajemniam się tym samym.

Tak ma właśnie dusza, z podobaniem przeczytałem,
pozdrawiam ciepło i ślę serdeczności.

Wyrywna ta dusza
do przemyśleń zmusza :)
Pozdrawiam ciepło :)

Domem i zarazem więzieniem duszy jest żywe ciało i
dopóki je nie opuści, chce, czy nie, tkwić w powłokach
musi.
Pozdrawiam z podobaniem wiersza :)

Osobie anonimowej, co głos swój zostawiła, również
dziękuję.

Aniu, tak się zastanawiałam, czy aby dusza nie powinna
poskramiać ciała? Ale ta myśl przyszła później.
Serdecznie Ci dziękuję, że poświęciłaś dla mnie czas.

Krzemanka również dziękuję za czytania i pozdrawiam
Balamonte, Ciebie zawsze miło tu widzieć. Cieszę się,
że tu wpadasz, naprawdę. Pozdrawiam serdecznie

poskromienie duszy to niełatwe wyzwanie.