duszy nie pokonasz

Nie potrafię się wyrzec mego serca
dotyku co duszę rozpala żądzą potępienia
i choć grzech darować uśmiech
spojrzenie pożądliwe niepokojem karmić
nie zapomnę
nocy w rozpustę obleczonych
gdy wynedzniałe z braku ciebie palce
drżeniem pieściły spocone ciało
nocy gdy wzgardzone usta
łapczywie ust twych smakowały wiedząc ze to śmierć
I choć dziś wyrzekasz się ognia
który sam we mnie i w sobie rozpaliłeś
wybaczam
przez te wszystkie lata brak ciepła twego ciała
obietnice którymi mnie karmiłeś skazując na śmierć głodową

jestem trupem tetniacym miłosci żarem
który ze wstydu chcesz ugasić
i choćbyś chciał zniszczyć wszystko zycie
które świadkiem nierządu było
choćby ogień strawił mnie po krawędzie ciała
nie uwolnisz się z klatki
to twoja dusza
jej nie pokonasz

autor

nicolle

Napisany: 2007-11-26 Dodano: 2007-11-27 21:53:08

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie