dwa życia
zapomniałam twojego imienia
nie potrafię tak żyć!
zatraciłam wspomnienia,
które miały gdzieś tkwić
ulepiłam nowe dni
w których chce być,
w szczęście otulana co dnia
by tak cudownie żyć
wbrew panującym normom
czując się czasami jak złodziej
wspominam nocą przygody dnia
po to by budzić się rano
i z toba choć przez chwilę być!
autor
ida19
Dodano: 2014-05-17 23:52:35
Ten wiersz przeczytano 438 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Ładnie i ciekawie napisane