Z dystansu / 12

A jednak mi żal tęsknot z wierszy płynących,
choć żyją wciąż, gdzieś ulatują daleko.
I czasem Pan, tak odmienny, niedzisiejszy,
pisał mi listy tak piękne i tak lekko.

Rozmów pełna gama w klimatach zmysłowych,
czasem dowcip przenikał nasze słowa pierwsze.
Czekałam Poezji, tęskna wierszy nowych
- czym mnie sprowokuje? O czym mi napisze?

Uniosłam się dumą, w złości zakipiałam.
Dobrze, żem nie Bogiem, mogłam świat spopielić.
Pan próbował pisać o zawierszowaniach,
dużo padło słów, zbyt wiele niepotrzebnych.

Tak naprawdę jeszcze nic się nie zdarzyło.
Pan tak od niechcenia tłumaczył się dziwnie.
Ledwie się zatliło, ogniem nie rozbłysło,
mogło być zmysłowo, namiętnie

i cudnie...

autor

Elena Bo

Napisany: 2017-09-17 Dodano: 2017-09-17 22:00:42

Ten wiersz przeczytano 1955 razy

Oddanych głosów: 49

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie