Dziadziuś, wnuczek i kalosze

Rozdarły się chmury i rój kropli spada.
Dziś dzionek jest bury więc wilgoć nim włada.
Kropelki lądują, wrastają w kałuże,
pan Trawnik się opił i parska na burzę.

Dziadunio z wnuczątkiem na spacer wychodzi.
Poczłapią w kałużach bo są średnio młodzi.
Parasol osłoni a kalosz ochroni
więc sapią i chlapią jak rodzina słoni.

Raz człapią walczykiem, raz chlapią poleczką
a kiedy się zmęczą to tanga jest deczko;
Krakowiak się trafi gdy kałuże blisko
i majtki zmoczone bo było zbyt ślisko.

Szczęśliwi, zmęczeni, radośni, pogodni
są mokrzy od figli i wciąż siebie głodni.
To jeden, to drugi zabawę zaczyna.
Tak kwitnie nam słodka, deszczowa rodzina.

autor

Barnaba

Napisany: 2014-07-01 Dodano: 2014-07-01 21:46:35

Ten wiersz przeczytano 1331 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie