Dzieci Ciemności

O zmroku, kiedy słońce za horyzontem się chowa
Wychodzą z ciemnych, zimnych grobów
Tam, gdzie naturę mogą swą skrywać

Zapada noc - tylko światło księżyca i gwiazd
Brak jasności słońca - żaru, płomienia,
Który uśmierca, spala, zamienia w pył
- Martwe ciała posiadające dusze...
Uwięzione, samotne,
Pozbawione codziennych przyjemności

Życie wieczne, wieczna młodość,
Nadnaturalna zdolność
- Brak nadziei na normalność
Dzieci Ciemności - żądne krwi swych ofiar
- Ludzkie namiętności, uciechy, pragnienia
Pochłaniają, pozbawiają tchnienia

Zniewolone - uzależnione
Spragnione, zbłąkane dusze
Zwierzęcym instynktem upojone

Upadłe Anioły - piękne, mroczne,
Tajemnicze, cierpiące
Królowa Noc ich towarzyszką,
Krew - nektarem życia
Potępiani przez świat żywych,
Zaślepionych dnia światłem
Uwielbiani przez zbłąkanych
Zagubionych w świecie cienia.

autor

Neffelin

Napisany: 2006-09-26 Dodano: 2006-09-27 18:05:35

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie