Dziewczyna z za winkla

Patrząc na nią widzę mięso,
plugawą powłokę cielesno,
bez krzty jasnego rozumu,
nie widoczną wśród tłumu.
Zjedzono już jej szyneczki,
odbezpieczono zawleczki,
dawno jak granat wybuchła
a niewinność z niej uszła;
chyba ją kiedyś miała
pierwszemu lepszemu oddała.
Nagle szacunek straciła,
swego fachu się nie wybyła
- stoi tam gdzie dawniej stała,
pierze tak jak dawniej prała
brudy naszego małego osiedla,
i mówią: ”jest słodsza od wedla”
a ja idę i w duchu się śmieje,
że okradli ją Ci złodzieje.

autor

AdAstra

Napisany: 2006-03-20 Dodano: 2006-03-21 17:40:43

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie