Dziewięciolatkowie
Wiersz nawiązuje do obrazu leciwego małżeństwa w zimową alejkę
Spacer dwojga
Wiatr świszczał im jak na pustyni- w
białych wydmach wiatr umilkł
Biała droga jak morze mgliste- spacer przez
długie życie - uroczyste
Targa im ubrania, włosy, mróz ręce
pieści,dzwonek życia melodią szeleści
Z jadłospisu wszechświata już wszystko
wybrali i zjedli
Autor:slonzok
Bolesław Zaja
Slaskipoeta.SimpleSit.com
autor
slonzok
Dodano: 2017-02-20 12:55:35
Ten wiersz przeczytano 544 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Bardzo dobra refleksja.Pozdrawiam:)
Celna refleksja.
Pozdrawiam
Może wszystko jeszcze przed nimi
Pozdrawiam Bolesławie:-)
może dziewięćdziesięciolatkowie? Przed
dziewięciolatkami wszystko jest przed.
Świetny wiersz :) Pozdrawiam serdecznie +++
Podoba mi się. W obrazy pięknie się patrzy, wyobraża,
odczytuje, interpretuje i ruch w wyobraźni wprowadza.
Bohaterów, sceny itd. ożywia. Obraz może wiele.