Dźwięk dotyku

Ładne porównanie miłości z ugorem, podoba mi się.
Wiersz rytmiczny, dobrze napisany.
Pozdrawiam

nie można jej dotknąć , nie można zapomnieć tak
jakby była wspomnieniem ,tam czas stoi w miejscu i
pięknieje.. niemniej jest nadzieja i wiara że kiedyś
to nastąpi :serce zakończy wędrówkę tułaczą"" ...a
świtów lany ...dotykiem zabrzmią,prawdziwie ,nie echem
... kolejny wiersz z muzycznymi elementami co dodaje
mu lekkości i sprawia ,że dobrze się go czyta

Ciekawa forma, świetne metafory. Brawo ;)

wiersz z wyższej półki, podoba mi się forma

Jest muzyka w tym wierszu... a może to już tylko echo
gra... :-) pięknie :-)

miłość to trudna sztuka życia każdy przez tę lekcję
przechodzi.

Metafory dopełniaczowe często zachwaszczają wiersz, tu
jest inaczej, są przemyślane i dodają uroku :)

Piękny Twój wiersz Autorze, ale żeby nie czepiać się
dopełniaczowych, które patosu dodają a ten konieczny w
uniesieniu i nie są błędem ale nieraz dodają
sztuczność powtarzam nieraz! gdy są nie nowe a
puste.Wiersz wtedy żywy. Napisałabym tak,ale tylko za
zgodą.
Te światłocienie nieraz gasną i ostrość tracą
a miłość skazują na nieistnienie
niech porywy wyzwolą nadzieję
bo wędrówka ich bez celu
Naturalnie popatrz jeszcze, jak wyzwolić myśl by była
zgodna z intencją barwy odczuć i nim rym ustawisz na
poziomie wyższym włóż w styl wolny, który nie jest
dowolnością bo również wymaga szczególnie rytmu
i rymu wg zasad Powodzenia Za ten mały plus
Pozdrawiam Cię serdecznie

bardzo mi się podoba, łącznie z tytułem, piękna
puenta; jedynie "gasnąc, stracą, skazując" w pobliżu
siebie zgrzyta, może "nim światłocienie złotą ostrość
stracą" lub tp. pozdrawiam :)

ciekawy wiersz +

miłość skazana na ugór istnienia daje wiele do
myślenia