Eksponat muzealny.
Adamowi.
Czterdzieści milionów lat
to mało
bo mogło trwać wiecznie,
Tysiące poległych
za tymi drzwiami
to nic nie znaczy
bo i tak nas tam nie było.
Stoisz i się chowasz,
łapiesz i uciekasz,
zdobywasz by opuścić
nic nieznaczace
a bezcenne
poczucie życia
walczysz choć nie chcesz
poddajesz się
w nadzieji na kolejną
porażkę.
dlaczego
nie możesz odnaleźć się
w życiu?
dlaczego
szukasz i błądzisz
choć nie wiesz za czym?
dlaczego?
sama ze sobą przegrywasz walke
kolejny raz
by stać się muzealnym eksponatem
na wystawie martwych za życia.
kiedy już nie mogę wytrzymać z samą sobą... i nie wiem o co mi chodzi.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.