Emo

Stałem wczoraj pod oknem przeznaczenia,
żebrając o miłość.
Nazbierałem nawet bukiet uczuć,
aby Ci wręczyć,
gdy przypadkiem staniesz
koło parapetu pragnień,
rozczesując długie zakamarki radości.
Myślałem co powiedzieć,
bo przecież nie będziemy spijać
resztek z kieliszków słów.
Stałem chyba wieczność,
jak Huzar na warcie przy bramie wolności.
Ale nie wyszłaś Damo Kameliowa.
Więc wróciłem i w blasku świecy
rozganiam cmentarz myśli.

autor

voytek

Napisany: 2011-08-23 Dodano: 2011-09-18 17:50:42

Ten wiersz przeczytano 1202 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie