Eurydyka

Ja czekam, lecz na co nie wiem
Ostygła już krew w moich żyłach
Noc zagasiła wczorajszy dzień
W około pustka w szarości bryłach
Pamiętam łąkę i pusty strach
Pamiętam ból i sen pełen jadu
Droga co pali w ziszczonych dniach
A wokół odór rozkładu

Ja czekam, bo miłość po serca brzegi
Ja czekam lecz wiary już nie ma
Lira co kiedyś zła topiła śniegi
Na niebie gwiazdą rozświetloną trwa
Tyś przyszedł tutaj miłością wiedziony
Śpiewem Persefony łzę wyczarowałeś
Ratunek stał się zgubą dla Twej żony
Zawiodłeś bo zawieść mnie miałeś

Kto raz już umarł żywych nie zrozumie
Kto oczy zamknął, oddychał Hadesem
Sam cieniem będąc światła nie doświadczy
A każdy początek będzie jego kresem
Więc po cóż ratunek, po cóż zapewnienia
O grobie, prawdzie, miłości bez granic
Pijąc raz z kielicha, Pana zapomnienia
Nigdy już nie będziesz odpowiadać za nic

Posłuchaj szeptów co w wyschniętym pyle
Kurzawę echem wołań potęgują
Kuszą do powrotu jak barwne motyle
Trwam więc bez nadziei niczego nie czując
12.03.2009

autor

Stell

Dodano: 2009-05-13 00:21:51

Ten wiersz przeczytano 1524 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie