evviva larte albo prawdziwie...

najpierw
skrupulatnie przejrzy oręż:
z tym do leszcza, z tym do płotki,
zaopatrzy się w przynętę:
tu dżdżowniczki, tam ochotki..

wtedy
gotów wybrać miejsce zbrodni,
mając już techniczne wsparcie:
tu zbyt płytko, nurt za szybki,
tu przeoczą haczyk rybki..

potem
kiedy już się usadowi
pewien siebie, z miną srogą,
hojnie karmą tak je kusi,
że aż woda zmętnieć musi..

później
z papieroska dymkiem w oku
(obie ręce mu potrzebne)
obserwuje szczytóweczkę,
a na haczyk drugiej wędki
gładko wbija rosóweczkę..

wreszcie
gdy już wpadnie mu maleństwo,
delikatnie wyjmie drucik,
losem rybki się przejmując,
cmoknie w łepek, wodzie zwróci..

puenta
bo ten wędkarz - Casanova
polować będzie, dopóki
żądne haka będą rybki,
jednak on... tylko dla sztuki

ten wiersz jest jedną wielką metaforą i dedykuję ją mojemu wędkarzowi... ;)

autor

ash

Napisany: 2006-05-04 Dodano: 2006-05-04 20:56:17

Ten wiersz przeczytano 736 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie