fakultety z przepraszania

umiejętności przyznawania się do błędów
nie wyssaliśmy ze słodkim mlekiem matek.
nie pomogły obijane ekierką palce grzechu,
ani seryjnie wstawiane pały do dzienniczków.

przepraszania uczyliśmy się indywidualnie,
a niesumienni tej sztuki nie opanowali nigdy.
owa pasywność stawiająca nas tuż pod Bogiem
jest jedynym dojrzałym owocem o smaku popiołu.

niewybaczalne, że na emocjonalnych olimpiadach
chcemy wciąż zwyciężać, nawet za cenę zaprzedania,
ale przyznanie się do uchybienia zadzierzgnięte
węzłem buntu dookoła gardła odgryza głos.

autor

greendel

Dodano: 2010-09-10 20:22:01

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie