Fałsz i obłuda

Obserwuję ludzi, bacznie i przytomnie,
zakłamana troska, przerażone oczy.
Sztuczny pocałunek, piekący ogromnie,
czyjaś kropla słona policzek mój broczy.

Wylewna emocja w głębinach obłudna,
słodyczą anielską rzuca się na szyję.
Brzmi"Made from lie" melodyjka cudna,
ściśnie bólem gardło i nóż w plecy wbije.

Wwiercając się śrubą do komory serca,
sekretne zwierzenia tajemnie zabije.
Judaszem się staje przyjaciel - morderca,
woń fiołków zamienia w cuchnące pomyje.

Jeszcze wciąż się łudzę, że to jest kumpela,
i sprzedaję szczerość za maleńki grosik.
Czy się przyzwyczaję do tego fortela?
gdzie fałsz i obłuda hymn pochwalny wznosi.

Jak mam cię rozpoznac, strzepnać kłamstwa rosę,
i przewidzieć z góry kiedy piorun trzaśnie.
Jeżeli się poddam już się nie podniosę,
więc po ilu deszczach ogień w sercu zgaśnie?

Jestem uczulona na prawdę w tym bagnie,
nie używam nigdy maskujących cieni.
Gdy blask moich oczu wyblaknie, przepadnie,
czy szron siwych włosów charakter odmieni?

autor

Sabrina

Napisany: 2005-02-08 Dodano: 2005-08-26 23:50:47

Ten wiersz przeczytano 3365 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie