Filozofia życia

Kłamstwo i agresja potokiem lawiny,
pisze scenariusze na turyńskim płótnie.
Judasz z Magdaleną już nie czują winy,
perspektywy kleru wyglądają smutnie.

Teologia głosi o kanonach piekła,
a przecież na ziemi kocioł rozpalony.
Baba Twardowskiemu na saksy uciekła,
cyrograf podpisał i nie chce już żony.

Adam z Ewą płaczą na ziemskim padole,
jabłko się wyrzeka praojcowej wiary.
I toczy się w przepaść po okrągłym stole,
w wirach tonie życie bezbożnej ofiary.

Niedoskonałości gnębią nas okrutnie,
czyżby Pan Bóg użył niewłaściwej gliny?
Szerzą się wokoło jadowite kłótnie,
budzą się herody kainowej winy.

Jak przeżyć ten żywot nie wadząc nikomu,
gdy pazerna hydra wbija ci pazury.
Nawet objawienia nie zwalczą symptomu,
łom podważa tezy narzucone z góry.

A mnie tylko jedna z doktryn bardzo droga. ”Kto nie wierzy w Boga – nie dojdzie do proga”

autor

Sabrina

Napisany: 2006-05-04 Dodano: 2007-04-05 22:23:57

Ten wiersz przeczytano 539 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Sylabiczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie