fotografia

Oj Jacusiu, Mima wciskasz? Przecież to Ty oczywista!
Żaden Magik i hochsztapler, co z serduszkiem ma na
bakier, lecz Poeta rozmarzony, co kochania szuka
ciągle. Wreszcie zerknął na obrazek, oprzytomniał,
lecz na razie. Od ucha do ucha …wiesz? Ewa

Przepiękny wiersz ma w sobie to ,,coś,,

Cóż warta kamera przy aparacie fotograficznym? Filmik
obejrzysz i chowasz a zdjęcie postawisz i patrzysz i
patrzysz. Wspominasz, wspominasz, wspominasz ...

....maleńki ślad wspomnień....gdzieś w sercu na
dnie.........milczące słowo...i ta mała
fotografia...nic więcej nie zostało...to tak
mało...zbyt mało....za mało.....!

Na małym wiejskim cmentarzu na Kaszubach jest taka
fotografia moich pradziadków. Zyli na przełomie XIX i
XX wieku. Dziekuję ci za ta refleksję.

„było blisko tak...” a jednak za
horyzontem. Czasem bliskość nie jest jednoznaczna.

ładnie napisane...świetne zdięcie z tego wyszło.realne
i prawdziwe

Zdjęcie świata w szklanej kuli... Pięknie to ująłeś...

Fotografie zawsze budzą wspomnienia... niepodarte
najmilsze.

Są rzeczy przypominające coś co było,co np.do końca
się nie spełniło.Albo mi się wydaje,albo odczułam
sentymet...

stare fotografie mają swój urok...zawsze kawałek nieba
w sobie zatrzymują....