fragment

Na przemian, przybywa i ubywa w górze gwiazd. Te, które obsypały pociemniałą podłogę-włóczą się bez celu z odrobiną bólu i namiętności. A może to rozpacz? Dziś koty mruczą znacznie ciszej. Myśl o jutrze dotyka i pieści, przyprawiając mdły wieczór smakami słodko-gorzkimi. Odziewa w chłodną nagość i na zmianę rozbiera smutną Ewę ze skóry. Po drugiej stronie ulicy ściany od połowy ociekają różem, dalej zmieniają się w zieleń, która wrasta aż pod fundamenty. Biały płot to uproszczenie gryzące się z żółtymi słonecznikami, boli od nich głowa... A na ulicy Pstrej podziurawiony dach i pies, któremu gonitwa za ogonem wydaje się być coraz bliższa celu. Widocznie nikt go nie kochał zbyt mocno..

autor

czarnestringi

Napisany: 2013-05-20 Dodano: 2013-05-20 12:32:09

Ten wiersz przeczytano 665 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie