funeralne wierszydełko

Fajnie stworzyłeś mroczny klimat...swoją drogą nie
lubię chodzić w nocy po cmentarzu...
Pozdrawiam Argo :)

Jak czytam...
i mroki
moga miec...
uroki.
+ + +

Pozdrawiam Argo. :)

Fajny mroczny wiersz,
a tak poza tym nikt z nas nie będzie wiecznie żywy,
być może każdy będzie taką mroczną marą, choć raczej w
to wątpię, a ja lubię zarówno mrok jak i światło,
uwielbiam słońce, ostatnio było go sporo, nawet w
październiku, ale kocham też turpizm i lirykę
miłosną, kocham opisy przyrody ale i mroczność, a poza
tym uważam, że najlepsze dzieła literackie, filmowe,
malarskie są związane ze smutkiem, a nawet z mrokiem,
a nie z radością i są o wiele ciekawsze, niż te ze
światłem i bliższe prawdy życiowej, ale każdy ma prawo
do innego odbioru, a co do mar to ich się nie boję,
bywałam na cmentarzu o zmroku, na seansie
spirytystycznym również, kocham dokumenty paranormalne
o duchach, bardzo lubię je oglądać, najczęściej o
późnej porze, a duchów nie należy się bać, jeśli są to
duchy naszych bliskich.
Autor pisze o umarlakach, tak jakby byli gorsi, a
przecież im się należy nasza pamięć, my też nimi
będziemy,
prędzej czy później.
Pozdrawiam z wiersza podobaniem.

fajne, z dreszczykiem.

Podoba mi się ta mroczno-romantyczna fantazja. Miłego
dnia Argo:)

Ano tak to jest Michale
że z umarlakami do ładu
nie dojdziesz wcale

albowiem

Oskarżona została wdowa,
że postanowiła męża zamordować,
a także jego kochankę
Walentynę - piękną Rosjankę.
Skrupulatnie sąd sprawę bada
wiele trudnych pytań zadał;
obwiniona nie przyznaje się wcale
przy swojej linii obrony obstaje.
Postawił więc prokurator wnioski
ażeby zbadać jeszcze raz zwłoki
i tu doszło do sensacji
albowiem podczas ekshumacji,
grabarz nie zastał w grobie ciała.
Jedynie na dnie trumny kartka leżała,
a na niej napisane słowa
po których osiwiała grabarza głowa
- Jestem u Wali, trzy groby dalej
kochałem ją za życia i teraz nie przestałem wcale.

Argo.

Choć się nieboszczyk rozkładał trochę,
W sercu mu wciąż miłość płonie,
Więc wyszedł z grobu, by rzec, że kocha,
By dać uczucia znak żonie...

Wrócił do domu, stuka do okien,
Lecz ciemno, pusto tam było.
Żona znów za mąż wyszła przed rokiem
I gdzieś się wyprowadziła.

Wrócił na cmentarz. Biedny nad sobą
Wszystkim kolegom się żalił.
Jednak miał szczęście, bo w grobie obok
Śliczną dziewczynę chowali...