Gasnący płomień

Ostatni płomień zanurza się w życiodajnym płynie
Tańcząc przez chwilę na jego tafli
Drga jak żywy w żółtej poświacie
I gaśnie…
Pochłonięty przez płynne paliwo
To co go przez wieczność niosło
W ironii istnienia, świat się jego zmienił
Wosk co go zrodził w jednej chwili zabija
Odbiera nadzieję i w ciemność zabiera
Gasząc duszy światło
W mroku pozostawia wędrowca
Na rozstaju dróg znaków nie stawia
I pomocnej dłoni nie daje gdy wycieńczony upadnie
Pozostaje sam z duszy bólem co nie ukoi już nikt
Tylko ciemność
Brak promyka nadziei
Tylko żal ,że żyć tak długo mu dano
Że po pokochaniu świata
Odejścia nakaz bez odwołania w swej skrzynce znalazł

autor

darkoblue

Dodano: 2006-10-29 10:09:45

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie