Gdowska Madonna
Srebrnymi nićmi tkana sukienka,
złotym diademem zwieńczone skronie,
od wieków naród pobożny klękał,
przed wizerunkiem cudownym w Gdowie.
Z łask obfitości wdzięczni pielgrzymi,
do nieba kornie wznosili prośby,
wawelscy władcy tu się modlili,
o wstawiennictwo gdowskiej Madonny.
Młodzi dziś proszą Bogurodzicę,
by szczodrym sercem błogosławiła
tym, którzy stają przed jej obliczem,
żeby ślubować dozgonną miłość.
autor
Bogumił1
Dodano: 2021-05-16 11:58:10
Ten wiersz przeczytano 962 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Błogosławieni którzy chwałę bożą niosą.
Bardzo ciekawa jest ta historia gdowskiego
Sanktuarium, i wiele historycznych legend z nim
związanych. To bardzo interesujące miejsce. Pozdrawiam
marcepani. Dziękuję za komentarz.
Dzięki serdeczne, JoViSkA, pozdrawiam Ciebie także.
Ładnie, wiersz zachęcił mnie do poszerzenia tematu -
znalazłam coś na ten temat, pooglądałam, poczytałam -
dziękuję :).
Bardzo ładny, ciepły, przepełniony wiarą
wiersz...pozdrawiam :)