Gdy jest się istotą pełną ducha...

Bezruch, kurczliwa niemoc
A życie toczy się dalej itd.

Dziś nie wymyśle i nie stworzę żadnego wiersza
marne we mnie siły, krzty wieszcza
Weszły we mnie bezsiły i najprostsze miernoty
inni by to nazwali wszedł w krainę ciemnoty

Wyleciała ze mnie twórczość jak dym z komina
szperam w sobie a tam z poezji nic niema
To jakaś siatka z którą łapie się motyle
nakryła mnie zmęczeniem, bezgłowiem i tyle

Narzekam na siebie a wiem że drzemią marzenia
może dziś ich nie wyzwolę, są trzymane w ryzach
ale jak ruszą, te mustangi po stepie po prerii
nie wytrzymam, trzymajcie mnie wszyscy anieli

Gdy jest się istotą pełną ducha i niepokoju
Tacy wciąż w ruchu mimo zmęczenia i znoju
odpoczną, wyjmą z kosza pognieciony papier-wygładzą
oddadzą się tym co potrafią, marzeniom więc piszą marzą

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2021-11-25 Dodano: 2021-08-25 17:43:51

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie