a gdyby tak
nawet wrzosy tej jesieni
straciły sens
cisza gości w ciemnych domach
zdejmuje płaszcz
siada przy stole
poranna kawa
was troje
a gdyby tak
zapłakać
gdy umiera dzień
zatańczyć
gdy zmartwychwstaje zorzą
zakochać się
w tobie na nowo
autor
Szafranowa.
Dodano: 2009-09-23 17:17:12
Ten wiersz przeczytano 456 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
oj nie wierzę w cuda...
wszystko można zacząć od nowa...o ile widzi sie sens
dalszego bycia ze sobą, szansę na
poprawę...pozdarwiam:)
Dłużej rozmawiać niż stygnie kawa,w kominku
napalić, ciszę za drzwi wywalić.To tak nieco
przekornie. Wiersz piękny.
ładny ciepły wiersz - zawsze warto próbować jeżeli
jest szansa na lepsze jutro - pozdrawiam